o Komorowie
Komorów leży nad niewielką rzeczką Utratą, na Mazowszu. Wokół rozciąga się polodowcowa równina, przecięta dolinami wielu rzeczek i porośnięta sosnowo-dębowymi lasami. Zachowały się tu jeszcze zarośnięte piaszczyste wydmy, pamiętające najdawniejsze czasy.
Dolina Utraty - w skupiskach starych olch, wierzb oraz na naturalnych zalewowych terenach rzeki znajduje schronienie wiele rzadkich gatunków ssaków i ptaków. W Dolinie Utraty – od zalewu w Komorowie do jazu na wysokości Pracowniczych Ogródków Działkowych – w okolicy wsi Strzeniówka, znajdują się stanowiska piżmaka i bobra. Regularnie gniazdują tu chronione ptaki: czapla siwa, dzierzba srokosz, dzięcioł czarny, kruk, dzięcioł duży, myszołów, dzięcioł zielony, pustułka, dzięcioł zielonosiwy, strzyżyk, zimorodek, wilga.
Komorów wyróżniają wiekowe aleje drzew: lipowe, brzozowe i kasztanowe (jedna z nich jest czterorzędowa), które ukazują dawny monumentalny układ przestrzenny obszernego, malowniczego folwarku ziemskiego, a kilkadziesiąt zabytkowych przedwojennych willi, w pięknych dużych ogrodach, stanowi ozdobę dzisiejszego Komorowa.
Komorów stanowi dziś jedno z trzech tak dobrze zachowanych, sąsiadujących ze sobą polskich miast ogrodów. Urbanistyczne założenie, zabytkowa architektura i historyczna zieleń Komorowa zostały wpisane do Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków, a komorowskie osiedle Strzecha Polska do Rejestru Zabytków. Komorów jest w zespole trzech chronionych miejscowości w historycznym paśmie urbanistycznym WKD: Komorów – Podkowa Leśna – Milanówek - stanowiąc bezcenny układ, nie tylko w skali regionu.
W akcie notarialnym kupna-sprzedaży umieszczono zastrzeżenie, że "Miasto Ogród Komorów jest przeznaczone na wzorowe osiedle" i dlatego "nabyta działka może być użyta wyłącznie na budowę domu mieszkalnego", a ponadto sformułowano wymagania, mające na celu „zabezpieczenie zdrowotności i estetyki osiedla”. W mieście ogrodzie obowiązuje zakaz budowania pełnych ogrodzeń i ogrodzeń z prefabrykowanych elementów żelbetowych. Wskazuje się żywopłoty jako ogrodzenia lub ogrodzenia ażurowe ponieważ otwartość przestrzeni publicznej i prywatnej jest jedną z podstawowych wartości krajobrazu miasta ogrodu, a także istotny jest względnie nieskrępowany ruch małych zwierząt, tj. wiewiórki, kuny, krety czy jeże. Budowy, modernizacje, remonty i rozbudowy powinny być zatwierdzane również pod względem dopasowania do stylu i charakteru miasta ogrodu.
W 1956 roku Maria Dąbrowska kupiła w Komorowie (przy ulicy Słowackiego 7 - dziś Kraszewskiego 3) działkę z niewykończonym domem. W 1957 roku, po remoncie, przeniosła się na stałe do Komorowa i zamieszkała tu ze swoją przyjaciółką Anną Kowalską. Przyjaźniła się z komorowianami, m.in. z Tolą Pęską, dr Kaczurbą, Ireną Komorowską – matką Mai Komorowskiej, z Lucyną i Władysławem Terleckimi. Pisarka zmarła w 1965 roku, pozostawiając oprócz wspomnień dom z ogródkiem, który zapisała miejscowemu społeczeństwu. Dziś znajduje się tu biblioteka imienia Marii Dąbrowskiej. W ulubionym pokoju pisarki jest czytelnia. (wybrane fragmenty z Dzienników pisarki czytaj w osobnej zakładce).
Jerzy Kalina i jego dzieła
Znani mieszkańcy Komorowa - dawniej - Maria Dąbrowska, Władysław Terlecki, Irena Komorowska (matka Mai), Wojciech Młynarski - i dziś - Jerzy Kalina, Konstantyn Ciciszwili, prof. Jerzy Osiatyński, Ewa Telega, Andrzej Domalik, Marek Siwiec, Natalia Kukulska, Jolanta Erol, Ferudyn Erol, europoseł Paweł Zalewski, prof. Tadeusz Kulik, Paweł Edelman, Lidia Popiel, Bogusław Linda. W sąsiednich Pęcicach Małych mieszkają zaprzyjaźnieni z Komorowianami: Magda Umer i Michał Bajor.
W Komorowie mieszka około 3800 osób; wiele z nich pracuje, uczy się i studiuje w Warszawie. Można też uczyć się na miejscu - jest tutaj szkoła podstawowa, gimnazjum i liceum, a także liczne przedszkola – prywatne i prowadzone przez siostry zakonne. W Komorowie jest parafialny Kościół katolicki i biblioteka publiczna, ośrodki zdrowia, apteki, poczta, gabinet medycyny estetycznej i leczniczej, prywatne gabinety lecznicze, gabinety kosmetyczne, salony fryzjerskie, restauracja, pub, bar, piekarnia, cukiernia, restauracja, klub/kawiarnia, kwiaciarnie, punkty usługowe i kilkanaście sklepów różnych branż. Urząd Gminy Michałowice, do której należy Komorów, znajduje się w miejscowości Reguły, oddalonej od Komorowa o 5 km.
Ostatni, szeroki pas pól własności SGGW, dzielący Komorów od sąsiadujących Pęcic, udało się ochronić przed masową zabudową, dzięki wyjątkowej aktywności Komorowian i zrozumieniu Ministerstwa Skarbu Państwa i innych instytucji dla ich wysiłków i dążeń.
Wobec czynionych od lat i wciąż bezskutecznych starań o dom kultury w Komorowie, Towarzystwo Komorowianie otworzyło w 2011 roku Dom Kultury "bez murów". To próba zmaterializowania, na miarę możliwości, marzeń o posiadaniu placówki kulturalnej z prawdziwego zdarzenia. Na początek bez stałej siedziby, lecz z ambitnymi planami organizacji dobrze pomyślanych, na wysokim poziomie imprez artystycznych, opartych na współudziale profesjonalnych artystów z lokalnymi talentami. Udział zawodowych artystów to wybór Rady Programowej Towarzystwa, wyłonionej z przedstawicieli wszystkich placówek i organizacji wspierających inicjatywę. Struktura Domu Kultury "bez murów", rozszerzana z czasem o kadrę stałych instruktorów, ma być tworzona stopniowo w trakcie wzrastania placówki i jej krzepnięcia.
o komorowskich stowarzyszeniach i ich działaniach przeczytaj w osobnej zakładce)
Kreatywni mieszkańcy grają, śpiewają, maszerują.
Kumy - żeński zespół polskiej muzyki ludowej
(wykonania a capella, w oryginalnych strojach ludowych z całej Polski). Spontaniczna inicjatywa zaprzyjaźnionych kobiet mieszkających w Komorowie i okolicach. W 2014 roku obchodzi 10-lecie istnienia. Do repertuaru włącza zapomniane utwory ludowe. Uświetnia spotkania uniwersytetu trzeciego wieku, dożynki, spotkania tematyczne. Kolęduje.
Odwiedza szkoły i przedszkola, przybliżając muzykę, kulturę, obyczaje ludowe.
Zespół Kumy wydał 2 płyty: jedną z kolędami i składankę utworów ludowych.
Wśród członkiń m.in. Hanna Barlak, członek Zarządu Osiedla Komorów 2011-2015 oraz Agnieszka Biskot, Danuta Irmińska, Małgorzata Kamińska i Anna Madycka.
Komorów leży 16,5 km na południowy zachód od centrum Warszawy i jest z nią połączony linią kolejki WKD. Z Warszawy jedzie się kolejką WKD 30 minut. Komorów należy do Gminy Michałowice. W marcu 2009 komorowska społeczność napisała do Ministra Spraw Wewnętrznych Wniosek o utworzenie nowej gminy Komorów. Na rezultaty tych starań trzeba będzie jeszcze długo czekać…
Zapraszamy na spacer albo wycieczkę rowerową po Komorowie i okolicach. Do Komorowa najłatwiej dojechać kolejką WKD, która wyrusza ze stacji WKD przy Dworcu Centralnym w Warszawie. Kolejka kursuje mniej więcej co pół godziny (www.wkd.com.pl). Podróż do Komorowa trwa ok. 30 minut. Trzeba wysiąść na pierwszym przystanku za Pruszkowem. Bilety można kupić w kasie WKD przy Dworcu Centralnym, u maszynisty i na wybranych stacjach. Normalny bilet z Warszawy, kupiony w kasie, kosztuje 4 zł 80 gr, za rower zapłacimy tyle samo. Na spacery polecamy szczególnie Aleje: Jana Pawła (Nadarzyńska, Spacerowa) i Marii Dąbrowskiej, ulicę 3 Maja i Lipową oraz okoliczne lasy, łąki, pola, rzeczne dolinki i zalew w Komorowie Wsi.
Do Komorowa można też dojechać autem – aleją Krakowską (przed Jankami skręt w prawo „Komorów 7”) albo alejami Jerozolimskimi (na końcu Pruszkowa skręt w lewo „Komorów 2”).